كرونا و آموزش عالی؛ فرصت ها و تهدیدها،
مشاركت پایین دانشجویان در آموزش مجازی
یك عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی با تاكید بر اینكه مشاركت دانشجویان در آموزش مجازی پایین تر از آموزش حضوری است، اظهار داشت: با این وصف، بنظر می رسد دانشجویان بعد از كسب دانش بوسیله آموزش مجازی باید در دانشگاه حاضر شوند و امتحانات به شكل حضوری اجرا شود.
دکتر محمد جواد غلامرضا کاشی در گفت و گو با ایسنا ضمن بیان این مطلب به ارزیابی وضعیت برگزاری آموزش های مجازی در دانشگاه ها پرداخت و اظهار نمود:
آموزش مجازی برای من یک تجربه تازه بود. اگر مشکلات تکنیکی و فنی و سرعت اینترنت حل شوند، به نظرم جایگزین خوبی برای آموزش های حضوری در مواقع خاص است. البته تردیدی در این نیست که آموزش های حضوری ترجیح دارد چونکه ارتباط رو در رو میان دانشجو و استاد، امکان ارزیابی میزان فهم دانشجو حتی بوسیله دیدن چهره دانشجو، امکانات بیشتر برای گفتگو و تعمیق فهم دانشجو در نظام حضوری بیشتر است. اما آموزش مجازی در شرایط بحرانی مثل کرونا و یا حتی در مواقعی که مقرر است کلاس های فوق العاده ای ترتیب داده شود، به نظر من شیوه بسیار عالی شمرده می شود.
ایشان سپس به تشریح مهم ترین چالش ها و قوت های آموزش های مجازیپرداخت و اضافه کرد: اگر این شیوه آموزشی در مقام مقایسه با آموزش حضوری باشد، قوتی ندارد مگر آنکه شاخصی مثل هزینه تشکیل کلاس حضوری مد نظر باشد. طبیعتاً آموزش مجازی با هزینه بسیار کمتر هم از حیث مالی و هم از حیث وقت و زمان انجام می شود. ولی به هر حال نمی تواند بعنوان یک استراتژی آموزشی طولانی مدت جایگزین نظام حضوری شود.
این عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی تصریح کرد: به اعتقاد من هم اکنون یکی از چالش های اصلی نظام آموزش مجازی عدم بهره مندی همه دانشجویان از امکانات ارتباط مجازی است. نظام آموزشی برای جریان یافتن فضای آموزش مجازی باید امکاناتی برای مناطق و دانشجویان محروم ایجاد کند تا به نحوی در این شرایط از امکان استفاده برخوردار شوند. مشکلات تکنیکی را هم باید به این چالش ها افزود. باید تحولاتی از حیث پهنای باند و بهره گیری از تکنیک ها و نرم افزارهای قدرتمندتر، امکان بهتری برای گفتگو و تدریس فراهم نمود. مثلا اگر این فرصت به وجود بیاید که استاد و دانشجویان بتوانند یکدیگر را ببینند، اساسا به سطح آموزش حضوری نزدیک تر خواهیم شد. البته تصور می کنم اساتید هم به اندازه کافی در زمینه استفاده از این فضا دانش آموخته نیستند. حتی همین نرم افزار فعلی نیز امکانات بسیاری داشت که خیلی از دوستان ناتوان از استفاده از آن بودند.
دکتر کاشی درباب میزان مشارکت دانشجویان در آموزش مجازی نیز اشاره کرد: میزان مشارکت بسیار پایین تر از آموزش حضوری است. قسمتی از دانشجویان به سبب مشکلات تکنیکی صدا و امثالهم مشارکت نمی کنند و برخی هم علاقه نشان نمی دهند. در حالی که در فضای واقعی، استاد می تواند دانشجو را به مشارکت وادار کند. اما حالا در کلاس ها دو سه نفری فعال و بقیه شنونده هستند.
وی در پاسخ به این پرسش که آیا آموزش های مجازی در آینده می تواند جایگزین آموزش های حضوری شود، اظهار نمود: باور من این است که آموزش مجازی فقط ارزش مکمل بودن دارد و می تواند در کنار آموزش های حضوری، وجود داشته باشد و در مواقع خاص به کار گرفته شود. اساسا آموزش های مجازی کیفیت آموزش حضوری را ندارند. البته در صورتی که با تحول تکنولوژی بتوان آنرا به سطح آموزش حضوری نزدیک کرد، بیشتر می توان از آن استفاده نمود.
دکتر کاشی درباب بهترین روش ارزیابی و نمره دهی در شیوه آموزش مجازی دانشجویان نیز اشاره کرد: برای دوره دکتری و دروس سمیناری مشکلی از جهت ارزیابی مجازی وجود ندارد. در صورتیکه درس طبق گزارش دانشجویان و گزارش های پژوهشی سامان یافته باشد، استاد می تواند مساله را به آسانی حل کند، اما برای دوره کارشناسی که امتحان نقش مهمی دارد، بنظر می رسد روش مجازی آزمون کار دشواری است و من نمی دانم امکانات مجازی برای گرفتن امتحان با مقررات آموزشی وجود دارد یا خیر. هم اکنون فکر می کنم دانشجویان بعد از کسب آموزش مجازی باید در جایی حاضر شوند و امتحان به شکل حضوری اجرا شود.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات کاربران بکسیها در مورد این مطلب