كارگران جهادگران خاموش جبهه تولید؛
چرا آینده اقتصاد ایران از مسیر تقویت نیروی کار می گذرد؟
به گزارش بکسیها، سمیه گل پور، رئیس کانون عالی انجمن های صنفی کارگران ایران، بر ضرورت توجه به حقوق کارگران و رفع مشکلات آنها برای تقویت تولید ملی تاکید کرد.
باشگاه خبرنگاران جوان؛ الهام قبادی - سمیه گل پور، رئیس کانون عالی انجمن های صنفی کارگران ایران با اشاره به مشکلات و چالش های اساسی جامعه کارگری کشور اظهار داشت: هر روز که چرخ یک کارخانه می چرخد، هر شیفتی که در معادن، کارگاه ها، واحد های صنعتی و خدماتی شروع می شود، سنگر جدیدی در جبهه بزرگ اقتصاد گشوده می گردد؛ جبهه ای که کارگران ایران، جهادگران خاموش و بی ادعای آن هستند. امروز میدان نبرد کشور ها تغییر کرده و پیروزی و شکست ملت ها نه در خاکریز نظامی، بلکه در میدان تولید رقم می خورد. در چنین شرایطی «کار» تنها فعالیت اقتصادی نیست؛ جهاد ملی است و کارگران، پیشتازان بی بدیل این جهادند.
وی اظهار داشت: طبقه کارگر ایران با بیش میلیونها نفر عضو تشکل ها و انجمن های صنفی، بزرگ ترین سرمایه اجتماعی کشور قلمداد می شود، آنان در سخت ترین دوران از جنگ تحمیلی تا سالهای سنگین تحریم بار اقتصاد را بر دوش کشیده اند بی آن که سهم منصفانه ای از ثمرات آنرا دریافت نمایند. اما با توجه به این ایستادگی تاریخی، بخش زیادی از مسایل بنیادین جامعه کارگری هنوز حل نشده و همین نقطه ضعف، آینده تولید ملی را تهدید می کند.
وی افزود: چالش دستمزد و معیشت اولین مسأله جدی است، فاصله چشم گیر میان حقوق کارگران و هزینه حقیقی سبد معیشت، نه فقط زندگی را دشوار کرده، بلکه انگیزه نیروی کار را هم تحت فشار قرار داده است. از طرف دیگر، گسترش پیمانکاری ها و قرارداد های موقت در خیلی از صنایع، عملا امنیت شغلی را به یک آرزو تبدیل نموده و نارضایتی های فراوانی بوجود آورده است. بدهی انباشته دولت به سازمان تأمین اجتماعی هم خطر بزرگی برای منابع بین النسلی کارگران شمرده می شود.
گلپور خاطرنشان کرد: اینها تنها مشکلات صنفی نیستند؛ مسایل راهبردی تولید ملی اند. کشوری که دستمزد عادلانه، بیمه پایدار، امنیت شغلی و کرامت انسانی نیروی کار در آن تضمین نشده باشد، نمی تواند جهش تولید را تجربه کند. تجربه کشور های موفق نشان داده که تولید زمانی شکوفا می شود که نیروی کار، محترم، مطمئن و دارای جایگاه باشد.
رئیس کانون عالی انجمن های صنفی کارگران ایران اظهار داشت: در این بین، نقش تشکل های کارگری بی بدیل است. تشکل ها کانال انتقال تجربه و خواست کارگران به سیاست گذاران اند. آنها تنها ابزار مطالبه گری نیستند؛ بلکه نهادی برای ایجاد تعادل میان دولت، کارفرما و نیروی کار هستند. بااین حال، حضور تشکل ها در سیاست گذاری هنوز «محدود» و «غیرسیستمی» است. تصمیم های کلان حوزه کار و تولید نباید بدون مشارکت حقیقی این نهاد ها اتخاذ شود.
حق مشارکت تشکل ها در تصمیم سازی باید به یک اجبار قانونی تبدیل شود؛ نه یک امتیاز قابل چشم پوشی
وی ادامه داد: در مطالبی مانند تعیین دستمزد، ساماندهی پیمانکاری ها، تنظیم قوانین کار و نظارت بر حقوق بنیادین کارگران، حضور تشکل ها می تواند هم ثبات اجتماعی بوجود آورد و هم به ارتقاء کیفیت تولید کمک نماید. یکی از خطرناک ترین روند های امروز، مهاجرت نیروی انسانی ماهر است. کارگری که سال ها در یک صنعت تجربه اندوخته و مهارت تخصصی کسب کرده، وقتی آینده ای روشن نمی بیند، ناچار به ترک کشور می شود. این مهاجرت خاموش، هزینه ای سنگین به اقتصاد ایران تحمیل می کند؛ چونکه خروج هر کارگرِ ماهر، برابر با از دست دادن سال ها تجربه و میلیونها تومان سرمایه گذاری آموزشی است. ریشه حل این بحران هم در حمایت حقیقی از حقوق و منزلت کارگران است.
اگر می خواهیم چرخ تولید پرشتاب تر حرکت نماید، باید نگاه ها را اصلاح کنیم:
دستمزد بر مبنای سبد حقیقی معیشت تعیین شود.
پیمانکاری ها ساماندهی و محدود شوند تا امنیت شغلی بازگردد.
بدهی دولت به تأمین اجتماعی به شکل برنامه مند تسویه شود.
تشکل های کارگری رسما در تصمیم های کلان حوزه کار مشارکت داده شوند.
شأن و کرامت کارگران در سیاست گذاری ها جلوه حقیقی یابد.
کارگران، موتور محرکه اقتصادند؛ نه نیروی مصرفی. اگر امروز از «جهاد تولید» سخن می گوییم، باید بدانیم که این جهاد بدون مجاهدانش یعنی کارگران به سر انجام نخواهد رسید. سیاستگذارانی که آینده را می سازند، باید صدای کارگران را بشنوند و در برنامه ریزی های کلان، آنان را شریک بدانند.
آینده اقتصاد ایران از مسیر تقویت نیروی کار می گذرد.
بی توجهی به این حقیقت، مستلزم هزینه ای است که کشور با دشواری قادر به پرداخت آن خواهد بود.
حرف آخر اینکه
باشگاه خبرنگاران جوان؛ الهام قبادی - سمیه گل پور، رئیس کانون عالی انجمن های صنفی کارگران ایران با اشاره به مشکلات و چالش های اساسی جامعه کارگری کشور گفت: هر روز که چرخ یک کارخانه می چرخد، هر شیفتی که در معادن، کارگاه ها، واحد های صنعتی و خدماتی آغاز می شود، سنگر جدیدی در جبهه بزرگ اقتصاد گشوده می گردد؛ جبهه ای که کارگران ایران، جهادگران خاموش و بی ادعای آن هستند. اما باتوجه به این ایستادگی تاریخی، بخش زیادی از مسائل بنیادین جامعه کارگری هنوز حل نشده و همین نقطه ضعف، آینده تولید ملی را تهدید می کند.
وی ادامه داد: چالش دستمزد و معیشت نخستین مسأله جدی است، فاصله چشمگیر میان حقوق کارگران و هزینه واقعی سبد معیشت، نه فقط زندگی را دشوار کرده، بلکه انگیزه نیروی کار را هم تحت فشار قرار داده است. از سوی دیگر، گسترش پیمانکاری ها و قرارداد های موقت در بسیاری از صنایع، عملاً امنیت شغلی را به یک آرزو تبدیل کرده و نارضایتی های فراوانی بوجود آورده است.
منبع: baxiha.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات کاربران بکسیها در مورد این مطلب