مهر پیشنهاد می دهد؛
دولت سیزدهم در تعهدات سنگین و یك طرفه توافقنامه پاریس بازبینی كند
بکسیها: دولتهای یازدهم و دوازدهم در حالی بار سنگین کاهش گازهای گلخانه ای را در قالب توافق نامه پاریس بر دوش کشور انداخته اند که حتی هیچ یک از کشورهای ثروتمند عضو اوپک زیربار چنین تعهداتی نرفته اند.
گروه جامعه: ۱۹۵ کشور جهان ۱۲ سپتامبر سال ۲۰۱۵ در کنفرانس تغییر اقلیم که در پاریس برگزارش شد، با مذاکره و با اجماع به یک توافق بین المللی تحت عنوان توافق نامه پاریس در قالب پیمان نامه سازمان ملل در تغییر اقلیم (UNFCCC) بمنظور کاهش انتشار گازهای گلخانه ای، و سازگاری با تغییرات اقلیمی رسیدند.
تعهدات ۵ سال قبل ایران در هاله ای از ابهام
امضای این توافق نامه در پاریس هر چند در نگاه نخست از طرف جمهوری اسلامی ایران مسرت بخش بوده و حضور کشورمان در بین کشورهای توافق کننده در زمینه محیط زیست مایه مباهات ملی بود، اما بعد از تشریح تعهداتی که معصومه ابتکار بعنوان نماینده ایران در این معاهده برای پیوستن ایران به این پیمان بین المللی داده بود، صدای اعتراض خیلی از کارشناسان حوزه انرژی و حقوق بین الملل بلند شد و با وجود این که ۲۲ آوریل ۲۰۱۶ مصادف با روز جهانی زمین طی مراسمی در نیویورک پیش تعهدات این توافق نامه، محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه ایران به نمایندگی از کشورمان پیش تعهدات ایران (INDC) را به امضا رساند؛ اما پس از گذشت ۵ سال از امضای تعهدات ضمنی، سرنوشت پیوستن ایران به این توافق نامه اقلیمی مبهم است.
عیسی کلانتری رییس سازمان حفاظت محیط زیست اخیراً درباره سرانجام توافق پاریس و عدم تصویب آن از طرف مجلس شورای اسلامی گفته است: درباره توافق زیست محیطی پاریس سوالی نیست که پاسخ نداده باشیم در مرکز پژوهش های مجلس، شورای نگهبان بررسی گردید. توافق پاریس در مجلس است و با وجود این که همه ایرادات شورای نگهبان برطرف شده رأی گیری نمی کنند و از دست ما خارج است. جهت بررسی آن تقاضا کردیم اما اتفاقی نیفتاده است.
این اظهارات در حالی از طرف رییس سازمان محیط زیست بعنوان متولی اصلی دولت در این زمینه بیان شده است که سمیه رفیعی عضو کمیسیون کشاورزی و رییس فراکسیون محیط زیست مجلس شورای اسلامی قبل از این به خبرنگار مهر گفته بود دولت بعنوان امضا کننده این توافق نامه باید توضیح دهد که اگر ما بخواهیم تعهداتمان را در قبال کاهش گازهای گلخانه ای انجام دهیم، دنیا می تواند به ما تجهیزات بدهد یا نه؟
به گفته رفیعی وقتی در وضعیت تحریم، هیچ کانال مالی و انتقال دانشی برای ایران باز نیست و منفعت ایران در اجرای مفاد این توافقنامه در هاله ای از ابهام قرار دارد، در صورتیکه تعهداتمان کاملاً روشن است، چطور می توانیم در این زمینه تصمیم گیری کنیم؟
آیا پیوستن به توافقنامه پاریس برای کشور تعهدآور است؟
مهمترین سوالی که در بین مخالفان و موافقان پیوستن به توافق نامه مطرح می شود این است که آیا پیوستن به توافقنامه پاریس برای کشور تعهدآور است؟ و عدم پایبندی به تعهدات امضا شده ایران در خصوص کاهش ۱۲ درصد تولید گازهای گلخانه ای در صورت برداشته شدن تحریم ها و ۴ درصد در صورت عدم برداشته شدن تحریم ها می تواند، تبعات جهانی برای ایران داشته باشد؟
مهدی خانعلی زاده رییس گروه روابط بین الملل مرکز اسناد انقلاب اسلامی به خبرنگار مهر در این زمینه توضیح داد: در توافق پاریس دو گروه منفعت می برند نخست کشورهای اروپایی، به سبب این که ذاتاً از منابع نفت و گاز بی بهره بوده اند و به سمت استفاده از انرژی های پاک روی آورده اند و با امضای این معاهده می توانند سرعت رشد صنعتی کشورهای دارای این منابع را کاهش دهند و از طرف دیگر این توافق نامه که به صورتی حاصل کوشش های آمریکا برای جا انداختن استانداردهای خود بعنوان هنجار سیاسی است، برگ برنده این کشور در مقابل چین صنعت محور است که درحال تبدیل شدن به قطب اقتصادی جهان و همین طور کشورهای درحال توسعه ای مانند جمهوری اسلامی ایران که همچون کشورهای متخاصم با دولت آمریکا شمرده می شود.
کاهش روند توسعه صنعت در چین، ایران و روسیه برگ برنده اروپایی ها و امریکایی ها از توافق نامه پاریس و بدهکار کردن اقتصاد ضعیف ایران نباید نادیده گرفته شود
وی در ادامه با اشاره به این که معاهده پاریس برخلاف تصور موافقان، که آنرا یک توافق نامه بدون الزام و محیط زیستی می دانند، بر روی منابع نفت و گاز بعنوان عاملان تولید گازهای گلخانه ای تاکید کرده که در حقیقت قدرت دست دو کشور روسیه و ایران است؛ اظهار داشت: واضح است که نفت و گاز ابزارهای امنیت ملی ایران و روسیه هستند که اتفاقاً ایران مشمول تحریم ها در این عرصه شده و چرا این تصور وجود دارد که در این شرایط کشورهای پیشرفته (طرف های غربی) این توافق باید به ایران کمک مالی کنند که مصرف سوخت فسیلی اش را کم کند تا به صورتی تبدیل به برگ برنده اش در مقابل آنها شود؟
این کارشناس امور بین الملل درباره الزام آوری این معاهده توضیح داد، به مرور زمان همچون دیگر معاهدات بین المللی طی دوره ۴ تا ۸ ساله این توافق نامه هم ابعاد الزام آوری به خود خواهد گرفت و در صورت عدم تحقق تعهدات ایران به سبب مصرف بیش از حد از سوخت های فسیلی، ذیل پرونده های حقوق بشری محکوم خواهد شد. و اگر بر فرض محال اعتبارات بین المللی هم در بر طبق این توافق نامه به ایران تعلق بگیرد، باید این کمک های ارزی به صندوق های بین المللی بازگردانده شود.
سر بی کلاه ایران از کمک های مالی پروتکل کیوتو و عدم تعریف کمک های مالی برای توافق پاریس
ناصر محرم نژاد معاون اسبق سازمان محیط زیست نیز که همچون امضا کننده پیمان کیوتو بوده است، در گفت و گو با خبرنگار مهر الزام آوری توافق نامه پاریس را در مقابل پیمان کیوتو ضعیف تر عنوان کرده و توضیح داد: پیمان کیوتو که تکمیل کننده کنوانسیون ریو بوده و در سطح رؤسای جمهور و معاونین به امضا رسید هم به دنبال کاهش گازهای گلخانه ای بود اما با وجود کمک های مالی در نظر گرفته نتوانست به اهداف خود برسد.
وی با اشاره به این که کشورهایی مثل چین و هند برای دستیابی به کمک های بین المللی از محل پیمان کیوتو، بیش از ۳ هزار پروژه تعریف کرده و اعتبارات زیادی را برای توسعه اقتصاد کم کربن وارد کشورشان شد، اظهار داشت: اما ایران یک دلار هم نتوانست از محل این پروتکل به دست بیاورد، چونکه آمریکا به هیچ کشوری اجازه کمک به ایران را نمی داد. در این شرایط حال توافق نامه پاریس که یک توافق نامه داوطلبانه در سطح بین المللی تعریف شده است و الزامی برای انتقال دانش و اعتبارات در آن وجود ندارد چگونه مقرر است به ایران کمک مالی کند تا از پس تعهدات سنگینش بر بیاید؟
ایران یک دلار هم نتوانست از محل پروتکل کیوتو به دست بیاورد، چونکه آمریکا به هیچ کشوری اجازه کمک به ایران را نمی داد، چطور انتظاری از توافق نامه ضعیف تر پاریس را داریم؟
محرم نژاد با انتقاد از خودشیرینی نماینده حاضر ایران در این توافق نامه و ارائه تعهدات سنگین برای کاهش گازهای گلخانه ای اظهار داشت: جمهوری اسلامی ایران که دلاری از یک پروتکل جهانی نتوانست جذب نماید، چطور تعهد ۱۲ درصدی (در صورت برداشته شدن تحریم ها) و یا ۴ درصدی (بدون برداشته شدن تحریم ها) را امضا کرده است؟ در صورتیکه کشورهای ثروتمندتری همچون کویت، عربستان و امارات متحده عربی که تولید کننده نفت و گاز هستند زیر بار هیچ تعهدی نرفته اند و در نامه خود به سازمان ملل درباره میزان همراهی شأن با توافق پاریس عنوان کرده اند، میزان تعهداتشان در حد صفر است ولی تنها تلاش می کنند تا استفاده از انرژی های پاک را تا موعد مقرر توافق نامه بالا برند.
نماینده ایران در توافق نامه برای خودشیرینی در مجامع جهانی بار تعهداتی را بر دوش کشور گذاشته است که کشورهای ثروتمندی همچون کویت و عربستان هم زیر بار آن نرفته اند
لزوم بازپس گیری تعهدات پاریس از طرف دولت آینده
معاون اسبق سازمان محیط زیست پیشنهاد کرد: تعهدات ایران که تحت عنوان INDC به امضا رسیده و باتوجه به توقف آن در مجلس شورای اسلامی هنوز وجهه قانونی در کشور پیدا نکرده و تبدیل به NDC نشده است، همچنان تا آمدن دولت جدید متوقف بماند و دولت سیزدهم با ارسال نامه ای به دبیرخانه توافق نامه پاریس اعلام نماید، باتوجه به تغییر دولت و دیدگاه های حاکم بر آن، خواهان باز پس گیری این تعهدات و بازبینی در آنست و با تجدید نظر در تعهدات و تبدیل آن به همراهی داوطلبانه، بار تعهدات بین المللی را از روی دوش اقتصاد ضعیف شده کشور بردارد.
منبع: baxiha.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات کاربران بکسیها در مورد این مطلب